"Het water zal stenen breken
Wanneer alles diep van binnen pijn doet
en je alleen, tegenover je eigen beeld,
ziet dat het vervormd is door onbekende spiegels.
Wanneer de dingen voor je schaduw wijken
wanneer je woord dat van een ander lijkt
en je hartslag uit je lichaam vlucht
Wanneer je handen ver van je zijn
en je de afdruk van je voeten niet herkent
wanneer je niets meer waarneemt dan dode buitenkanten.
Ga dan als de zalm tegen de stroom in met alle razernij van je woede
Wanhoop niet, het water stenen breken.
(T: Michèle Najlis/M: Tom Löwenthal)
stukwerk 206 met de groeten van de abdij van Berne, Margaret de Groot, "
stond er op dat steentje.
Terug leggen dus maar.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten