Bisdommen: 134 pedo dossiers, 32 priesters veroordeeld, 22 definitief geschorst.

13 januari 2011
Auteur: Yves Delepeleire

Gerecht handelde niet veel beter dan Kerk
Kerk maakt overzicht van alle gekende pedofiliedossiers

BRUSSEL - Sinds de jaren 60 zeggen alle bisdommen weet te hebben van 134 pedofiliedossiers. 32 priesters werden veroordeeld. 22 werden definitief geschorst.

Als de bijzondere Kamercommissie seksueel misbruik de voorbije weken één iets duidelijk maakte, dan is het dat alle bisschoppen in het verleden pedofiliedossiers naar believen hebben behandeld.

Op vraag van voorzitster Karine Lalieux (PS) heeft elk bisdom nu een overzicht gegeven van alle dossiers over pedofiele priesters dat het (vooral sinds de jaren zestig) heeft gekend en wat daarmee is gebeurd, zowel op het niveau van het gerecht als dat van de Kerk. Het document lekte gisteren al uit in de krant Le Soir. Ook De Standaard kon het inkijken.

Volgens gegevens van de Kerk hebben alle bisdommen sinds de jaren zestig weet gehad van 134 pedofiliedossiers. Dat cijfer staat in schril contrast met het aantal verhalen waarmee priester op rust Rik Devillé altijd heeft geleurd. Hij zegt dat hij tussen 1992 en 1998 meer dan driehonderd slachtoffers van kindermisbruik heeft begeleid. De bisschoppen zouden met de meeste klachten en dossiers niets hebben gedaan, omdat ze verjaard waren.

Van de 134 bekende dossiers werden 38 dossiers nooit aan het gerecht overgemaakt, omdat de slachtoffers dat uitdrukkelijk zouden hebben gevraagd. De overige 96 dossiers werden wel allemaal door de politie en/of het gerecht behandeld. Slechts 32 priesters werden uiteindelijk veroordeeld. Dat is nauwelijks een op de vier. 21 kregen een effectieve straf, 11 anderen een straf met uitstel.

Die cijfers tonen aan dat het gerecht pedofiliezaken niet veel beter heeft behandeld dan de Kerk, die ook strafmaatregelen kon opleggen. Zo werden 22 priesters definitief geschorst en 28 priesters ook uit hun plaats van benoeming verbannen.

Slechts 22 priesters werden preventief geschorst. De anderen konden hun pastorale activiteiten voortzetten, zolang het gerechtelijk onderzoek liep. Dat riep in de commissie eerder vragen op. Zo liet aartsbisschop Léonard al verstaan dat hij, als bisschop van Namen, de parochies slechts aanraadde om beschuldigde priesters niet alleen met misdienaars in de sacristie te laten. Dat moest volstaan.

Het is moeilijk te zeggen in welk bisdom slachtoffers nu beter af waren. De verschillen zijn groot, maar goede leerlingen zijn er niet. Feit is dat in het bisdom Hasselt nog geen enkele priester werd veroordeeld of definitief werd geschorst, ook al zijn daar 26 klachten over misbruik bekend. Ook in de bisdommen van Doornik en Brugge kwamen beschuldigden zeer goed weg.

Het bisdom Gent doet het veel beter. Daar zijn 11 van de 15 beschuldigde priesters veroordeeld. Van een Luysterman-effect (Arthur Luysterman was lang de bisschop van Gent en leidde de oprichting van de commissie-Halsberghe in goede banen, red.) kan evenwel niet worden gesproken, omdat de meeste dossiers al lang bij justitie bekend waren voor Luysterman er zelf van op de hoogte was. Zelf heeft hij nooit een dossier aan het gerecht overgemaakt. Het bisdom Gent heeft ook slechts twee priesters definitief geschorst.

Een belangrijke vraag waar de Kerk geen antwoord op geeft, is of priesters na klachten systematisch werden overgeplaatst. Die verhalen zijn alom bekend. Priesters werden binnen hetzelfde bisdom van de ene naar de andere parochie overgeplaatst, zodat de staat hen moest blijven doorbetalen. De Kerk laat alleen weten dat de bisdommen nooit een priester naar een ander bisdom of het buitenland hebben overgeplaatst omwille van seksueel grensoverschrijdend gedrag.