Ergens op deze wereld een vent met engels accent - we zagen alle twee hetzelfde, vind U het goed? - en fotos van zonnehoedjes om rennende kotertjes nog geen kinderen heen in een van de grootste wonderen die ik ken, hun vel, barstend van het plezier in het gras, de schaduw van de bomen en struiken en grote mensen die als de keizer van China wat ze ook deden niet bewogen en hun verwondering.
Na afloop nam hij de foto's mee, ik de koters, de beelden had hij al ontwikkeld dus die bleven in de tuin.
Bedankt, Braudel.
God, ik mis Cor. Hij zou gelukkig met die Adriaenssens in verwondering misschien wel een extra blikkie bonen en eentje met ananas hebben opengerukt.
(gew. herplaatst 12-9)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten