Wie was er verantwoordelijk voor die koude oorlog? Wie was er verantwoordelijk voor die angst voor nonnen-verkrachtende communisten ook bij ons in dat huis? Wie is er verantwoordelijk voor vrouwen die als oorlogsbuit of vorm van wraak verkracht worden en altijd zijn? Wie was er verantwoordelijk voor dit kerkboek gegeven aan een 7 jarige?
Wie is er verantwoordelijk voor de ideologie die in kinderkoppies wordt gestampt?
Wie was er veranwoordelijk voor dat jochie -zou hij al 12 zijn geweest -waar ik vol afgrijzen naar keek? een man in wording die zich voor het oog van de camera's van de hele wereld moest uitkleden van mannen in uniform achter zandzakken die een robotje op hem af stuurde en hij een (nog) levende bom bleek?
Hij had een snottebel toen hij, half verontwaardigd, half huilend, vertelde dat hij had gehoopt op het Paradijs. Wie was er verantwoordelijk voor die kerkboekjes aan die kinderen? Wie is er verantwoordelijk voor die plaatjes in mijn beeldenkop?
Jij bent
Hij/zij/het is
Wij zijn
Jullie zijn
of toch
Zij zijn?
Ik niet!
Schreef ik 1 -10- 2005, in de levensvoorwaardelijke noodzaak antwoorden op mijn vragen te vinden, mijn versie van Sex in a cold climat.
En die vraagstelling werd verdomd hard werken!
Ik ben nog steeds woedend en vooral nog onmachtig over de lulkoek waarmee nu - de zoveelste in rij - de nederlandse overheid met haar Commissie Samson onderzoek ons, mij, mijn kinderen denkt af te schepen en de ervaring die ik daar donderdag mee op deed. Hoewel de stoom me niet meer -als groeiend de afgelopen dagen en nachten - toenemend naar mijn neusgaten dringt. Wel zo handig, fluitketels zingen en fluiten en denken niet. Ik ben geen 12 jarige met een snottebel, hoewel ik inmiddels verdacht openbaar naakt aan het worden ben en ook daar woedend -en onmachtig - over ben; de continuering van de schending die begon met de dood van mijn ouders.
Geen mogelijkheid je te verstoppen zoals die priester zich kon permiteren met zijn gebed laat onze leiders betrouwbaar zijn. Zijn rituele kleding bedekte zijn op dat moment zo aangeslagen gezicht en stem, een tot gebed oproepende held op sokken in een net zo laffe gemeenschap die net zo min als ik hem ooit heb kunnen betrappen op het zich in het openbaar uiten hem vroeg wat er aan de hand was. Toch heb ik zijn gezicht gezien, zijn stem gehoord, die beide op dat moment niet in de rituele bakvorm pasten.
Al bladeren op zoek naar mijn hersens vond ik zojuist een email-oproep: slachtoffer organisatie, of ik maar even zo goed wilde zijn te stemmen voor nog een slachtofferorganisatie die geld nodig heeft. Als ze de verkiezing levert dat een substantieel geldbedrag op, slachtoffer van het jaar. Onteigening van Menswaardigheid als verkoopprodukt in internationale democratie.
Ladys and gentlemen can I have your votes, please, I wanna survive
en ik ben al bij Ophrah geweest.
They shoot horses don't they?
Ik ben een hele hoop dingen niet, maar één van de hokjes waar ik wél in pas is het hokje nieuwsgierig en zwevende kiezer vanzelfsprekend leidend tot de volgende stap eens even kijken, waar zijn die mee bezig? Aannemende dat het een categorie misbruik slachtoffers was, waarin ik erg geinteresseerd ben, religieus misbruik is niet slechts van de RKK, wordt deze stemmer vervolgens gefeteerd op verhalen - in de media - waar de honden geen brood van lusten. De schrijvers van de Protocollen waren hierbij vergeleken weliswaar fantasieloze maar heel gezonde eerste klassers bij.
Ook in andere geloofsgemeenschappen gebeurt walgelijk misbruik. Ook in andere geloofsgemeenschappen zijn mensen heel hard aan het vechten om hieraan een eind te maken. En ook daar is heel veel moed nodig.
Ik ben niet in staat, goddank! ook maar het minste idee te hebben over het realiteitsgehalte van dit soort al dan geen ervaringsverhalen. Ik heb die kennis niet en heb die behoefte ook niet in het minst ook, ik heb meer dan genoeg aan de hel waar ik zelf door heen ben moeten gaan en die ik geen mens toewens: religieus seksueel misbruik van kinderen is niet het zelfde als een badmeester die zijn poten niet thuis kan houden!
Ik erken het bestaan van minachting, stompzinnigheid en afstomping, macht en onmacht en ook het bestaan van psychiatrische stoornissen. En onverschilligheid.
Bovenal: ik erken ook het bestaan van Het Kwaad, al heb ik daar dan niet helemaal dezelfde voorstelling bij als nogal wat katholieken of menig ander politicus. Ik neem dus zonder probleem genoegen met betrouwbare informatie over de moed en ontwikkelingen elders.
Dat geldt dus ook voor joodse groepen en informatie over de ook daar noodzakelijke ontwikkelingen. Daar ligt -vooralsnog- mijn begrenzing en inschattingsmogelijkheid.
Veel belangrijk is bovendien dat ik wél in staat ben te herkennen wat hier (ook!) gebeurt. En in staat eeuwenlange ideologische smerigheid die mede heeft kunnen leiden tot europeese genocide te herkennen.
De noodzaak van het aanpakken van het religieus seksueel misbuik binnen de RKK heeft fantastische gevolgen. En ieder slachtoffer die daar - in welke mate of op welke wijze dan ook - aan bij heeft gedragen en draagt, én ieder die zich aan die strijd heeft verbonden - mag daar heel erg trots op zijn.
Die strijd om de erkenning is gewonnen! Geen zinnig denkend mens, niet alleen in Verwegistan, kan nog ontkennen dat dat misbruik bestond en nog steeds bestaat.
De rest is een kwestie van hoe lossen we het op.
Het is fantastisch soms dagelijks te kunnen zien hoe op allerlei terreinen ook in andere kerken over die hele wereld heen mensen hier een eind aan maken, oplossingen gezocht worden.
Maar die kerkelijke hierarchie én de samenleving en haar rechtspraak kan zich maar beter eens verdomd goed gaan realiseren dat het gebed van die priester Laat onze leiders betrouwbaar zijn, geen luxe is! Want minachting tov slachtoffers in tijde van internet gaat niet meer over flappo's, al dan niet met mijter.
Met de erkenning is die fase passé.
Het is niet meer alleen die Kerk die internationale netwerken heeft.
Het werldwijd verspreidde misbruik, en wereldwijd verspreide kennis over dat misbruik, slachtoffernetwerken en internetcommunicatie zijn realiteit.
En daarmee gaat religieus misbruik over dat levende bom mannetje met zijn snottebel.
En werd ik gevraagd of ik even wilde stemmen.
Bij deze dus! klik maar.
En slachtoffers? Die kunnen zich maar beter als de sodemieter melden bij onderzoekscommissies ipv die te boycotten!
En vervolgens hun mond open doen wanneer zij vinden dat het onderzoek niet deugt.
Maar het is - voor anderen - letterlijk levensgevaarlijke domme arrogantie om te denken dat slachtoffers van religieus misbruik de deskundigheid hebben die nu noodzakelijk is.
Het simpele feit dat we zolang ons mond dicht hielden betekent dat we die deskundigheid niet hebben! Niet konden hebben. Accepteer dat dan maar, en maak gebruik van wat je wél hebt!
Voor dergelijke onderzoeken is enthousiasme tenslotte wel het laatste wat gevraagd wordt.
Die domme rancuneuse arrogantie is het gevaar van opgeeist slachtofferschap.
Dat pessimisme in de omringende samenleving is een levende bom van je zelf maken: met snottebel, minachtend spelen met het leven van anderen!
Dat is het daderschap van kokketerend slachtofferschap! Organisates die dat stimuleren en verspreiden zijn levens gevaarlijk!
Breng dan gewoon de moed op die die levende bomkinderen hebben om harikiri te plegen en maak - ipv bomkinderen en kindsoldaten te kweken - zelfbeschikkend een eind aan je eigen leven !
Daar is dan vannacht Lailat-ul-Qadr misschien wel een goed moment voor, of Rosj Hasjanahet volgende week!
Ramadan Moebarak en ik wens u allen een sjana tova oemetoeka
Geen opmerkingen:
Een reactie posten