maandag, februari 25, 2019

the day-oh after the night before





NPO kruispunt





Na een [veel te groot]  deel van de nacht me te hebben afgevraagd  of het enige antwoord op die van den Hende van Rotterdam niet zou horen te zijn die mijnheer vanmorgen  op te bellen en hem uit te nodigen vanmiddag ook naar  Amsterdam te komen en hem dan maar aan te bieden hem van zijn wagen,  desnoods zijn bossie blommen voor hem dragend,   naar de Dokwerker te willen begeleiden
maar besloot - wijs geworden als ik inmiddels ben, [ jaja dat hele Deetman -plus- plus- circus heeft wat opgeleverd] besloot ik maar door kon gaan met een paar andere dingen te lezen.


bron

Een aantal ervaringen van slachtoffers die in Rome waren, en dan metname het verhaal van een dame -  verkracht op St. Anna Residential School St. Albany  die toen duidelijk was dat het antwoord [wéér] niet zou komen - ze wilde alleen maar wilde dat de paus nu eindelijk zijn sorry eens aan zou bieden   niets liever had gewild weer naar huis gaan
was me na die paar Rome dagen 
volgen en alles wat daar bij kwam kijken méér dan genoeg geweest.




















Immers als ik iets over de sky-box in de Arena wil weten gaat mijn voorkeur uit naar Joep van 't Hek
en als er gescoord wordt zijn de kreten van Portugeese en Braziliaanse reporters toch onovertrefbaar waardoor zelfs Tutu met zijn voorkeur voor de vuvuzuela het af heeft moeten leggen, dus wat heb ik verder te maken met een toegangskaartje van 2 bisschoppen met kennelijk een gedeelde hobby.

En dat bleek heel verstandig, zodat ik vanmorgen fris en fruitig mijn aldus bespaarde nachtrust en tijd kon besteden aan mijn geliefde hobby-noodzaak: het nakauwen van Rome en mijzelf - bepaald niet voor het eerst maar weer eens gelukkig te weten met de (geadopteerde) Personal Bill of Rights van Dr. Alicia Dunlop, Toronto!

Maar vooral ook, en ook dat bepaald niet voor de eerste keer: diep onder de indruk te zijn van wijsheid en kennis die overlevers bewegingen,  zoals zeker ook in Canada, vergaard  hebben! 

En daarmee ook hoe wijs die bijeenkomst in dat Vaticaan is geweest.  Niet alleen omdat die kerk natuurlijk, behalve harikri plegen  geen andere keuze had. Maar vooral omdat daat hele bijzondere mogelijkheden hebben gelegen. 
En een heel bijzondere verzameling van heel belangrijke ervaringen van mensen bijeen was.   

En van der Hende, ga jij toch lekker in een skybox zitten, toch, darten schijnt overigens ook leuk te zijn. Maar van je eigen leer begrijp je kennelijk helemaal niks: harakiri plegen is verboden volgens de leer. 
klik
Net zo min als van het voortdurend terugkomende: stop dat clericalisme! 


En dat moet je dus vooral niet open in de pers doen, inmiddels zelfs niet (meer!) in een program van broodkatholieken! 



We live here / At St. Anne’s School
Some of us / Are from far away
Like Winisk and Moosonee
And some of us are only / From Fort Albany;
We like school,
But sometimes we are sad;
We are wanting to see
Our families / At home.
Maybe they are wanting

To see us / Too.
(We Live at School, Grades 3 and 4 at St. Anne’s Indian Residential School, March 1972)
wordt vervolgd  



Geen opmerkingen: