20 - 1 -2017
Aartsbisschop Eijk en de zijnen gebruiken het graag: het argument dat er een eind moet komen aan het bespreken van het seksueel kindermisbruik in de rooms-katholieke kerk, omdat iedere media-aandacht voor dat thema pijnlijk is, het zou het leed van slachtoffers maar oprakelen. Toen Eijk eind 2013 aankondigde de betreffende Klachtencommissie binnen een half jaar te gaan sluiten, gaf hij dit als belangrijkste reden op. In het kort geding van het VPKK en een aantal vrouwen tegen de RK kerk om de Klachtencommissie open te houden, voerde de kerk het ook aan: 'De twijfel bij slachtoffers, die zich eigenlijk niet willen melden en een klacht in te dienen (sic), kan een steeds grotere emotionele last opleveren.' De rechter heeft de kerk ongelijk gegeven en de Klachtencommissie moest minstens nog een jaartje openblijven.
Dat dit argument door de kerk wordt gehanteerd, hoeft niet te verbazen. Het zwijgen over misstanden is altijd in het belang van degene die voor die misstanden verantwoordelijk is.
Bovendien is het een hoogst bevoogdend argument en weinig instituten zijn zo bevoogdend als de RK kerk. In het kader van het misbruik in de kerk is het wel een bijzonder cynisch argument, omdat niet alleen de plegers van dat misbruik maar ook de kerkelijke gezagsdragers zelf de slachtoffers dwongen te zwijgen, met alle gevolgen van dien.
Bovendien is het een hoogst bevoogdend argument en weinig instituten zijn zo bevoogdend als de RK kerk. In het kader van het misbruik in de kerk is het wel een bijzonder cynisch argument, omdat niet alleen de plegers van dat misbruik maar ook de kerkelijke gezagsdragers zelf de slachtoffers dwongen te zwijgen, met alle gevolgen van dien.
Wat wel verbaast is dat hetzelfde argument nu wordt gehanteerd door Marith Volp van de PvdA. Afgelopen donderdag diende Sharon Gesthuizen (SP) een aan de Kamer gerichte motie in om een parlementair onderzoek te starten naar de rol van de overheid in het misbruik binnen de RK kerk. Meerdere overheidsorganen en politici zijn namelijk op de hoogte geweest van seksueel misbruik en zware mishandeling van kinderen in katholieke instellingen, maar lijken niet ingegrepen te hebben. Een onderzoek naar wat er precies bekend was, naar wat de overwegingen waren wel of niet in te grijpen, is leerzaam en kan soortgelijke misstanden in de toekomst helpen voorkomen. Volp zei hierover met haar fractie te moeten overleggen, want zij meende dat het voor slachtoffers slecht zou zijn als er nu weer publiekelijk over gesproken zou worden. Met alle waardering voor haar eigen motie aan de regering om te bevorderen dat de Deetman-archieven naar het Nationaal Archief gaan en niet naar het door RK congregaties beheerde Erfgoed Nederlands Kloosterleven - wij verwachten van haar dat zij als PvdA-er inziet dat het oprakelargument bij uitstek een argument is dat het belang van de machthebber dient en niet dat van de slachtoffers.
Voormalige slachtoffers hebben er voor gekozen, en masse en wereldwijd, om niet meer te zwijgen. Decennialang zwijgen heeft hen kwaad gedaan. Het afgedwongen zwijgen heeft indertijd het misbruik doen voortgaan en heeft hen vervolgens de mogelijkheid ontnomen hun eigen weg naar herstel te vinden. Zij bundelden hun krachten en bleken sterk, sterk genoeg om de RK kerk te confronteren en aan te zetten althans énige verantwoordelijkheid te nemen. Zeker: die confrontatie was pijnlijk voor de slachtoffers, maar bood en biedt nog steeds een opening naar de weg van herstel. Bevoogding door politici hebben slachtoffers allerminst nodig. Ingrijpen bij en voorkoming van kindermishandeling en -misbruik daarentegen staan hoog op de agenda van voormalige slachtoffers en een parlementair onderzoek zoals door Gesthuizen wordt voorgesteld is daar zeer behulpzaam bij. Aanstaande dinsdag (24 januari 2017) worden beide moties in stemming gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten